H.R. 1913 - Drastyczne ograniczanie wolności słowa w USA

Shawn D. Akers

Projekt ustawy Kongresu USA
przeciwko przestępstwom z nienawiści H.R. 1913
(Akt Wzmocnienia Prawa Lokalnego
Dla Zapobiegania Przestępstwom z Nienawiści)

Analysis of 2009 Hate Crimes Bill, HR 1913, Americans For Truth About Homosexuality



I. Charakterystyka

A. "Projekt ten ustanawia przestępstwo z nienawiści jako przestępstwo federalne i sposób jego ścigania i karania z oskarżenia federalnego - jako uzupełnienie sankcji karnych, wymierzanych na mocy prawa stanowego" - oskarżonemu, który prześladuje swoją ofiarę w całości lub w części ze względu na "faktyczną lub domniemaną rasę, kolor skóry, religię lub pochodzenie narodowe" lub "domniemane pochodzenie, płeć, orientację seksualną, tożsamość płciową lub niesprawność". "Naruszenia mogą być karalne przez orzekanie odszkodowań pieniężnych oraz kar więzienia do lat 10, lub więzienia dożywotniego, jeśli przestępstwo doprowadza do śmierci lub "obejmuje porwanie [sic!] lub próbę porwania, poważne przestępstwo seksualne lub próbę jego popełnienia, lub usiłowanie zabójstwa".
Patrz: http://www.overcriminalized.com/LegislationDetail.aspx?id=441.

B. Projekt obejmuje określenia "płeć, orientacja seksualna, tożsamość płciowa" - terminy niejednoznaczne, których twórcy projektu nie zdefiniowali. Określenia te zostają postawione na równi z rasą, kolorem skóry, religią i narodowością.

C. Jeśli chodzi o mechanizm, projekt zapewnia stanowi oraz instytucjom lokalnym środki finansowe, dodatkowy personel dla oskarżenia i śledztwa, tworzy nowe federalne przestępstwa kryminalne, oraz tworzy nową zasadę dowodową (dla udowodnienia motywu przestępstwa nie jest wymagane żadne świadectwo wypowiedzi ustnej lub skojarzenie chyba, że wypowiedź lub skojarzenie jest w sposób specyficzny w związku z "przestępstwem z nienawiści".

D. Projekt, w zasadzie dostarczający wsparcia administracjom stanowym i rezerwatom indiańskim, rezerwuje prawo do działania jeżeli nie wypełniają one swej jurysdykcji, lub zaniedbują "demonstracyjnie interes federalny w tępieniu przemocy motywowanej uprzedzeniami".

II. Status

A. Wersja projektu zatytułowana HR 1913 została zatwierdzona przez komisję sądowniczą 15 głosami "za", 12 "przeciw". Wydaje się, że jedyną zmianą w stosunku do poprzedniej wersji HR 1913 IH było poniechanie oryginalnego rozdziału 2. - Ustalenia, który obejmował nadmierną liczbę tak zwanych przestępstw nienawiści i obejmował międzystanowy język handlowy.

B. Reprezentanci Steve King, Bob Goodlatte i inni dostarczyli i uzasadniali przekonywająco szereg poprawek, które zostały jednak odrzucone. Jedna z nich, szczególnie interesująca była poprawka Steve'a Kinga, zmierzająca do wykluczenia przynajmniej pedofilii z grupy chronionej ze względu na "seksualną orientację" - przepadła ona stosunkiem głosów 13:10.

C. O ile wierzyć rep. Barney'owi Frankowi, projekt poddany zostanie bardzo szybko pod obrady Izby, prawdopodobnie w ciągu kilku tygodni. [Głosowanie spodziewane jest nawet jutro, w środę, 29 kwietnia - uwaga edytora].

III. Główne zastrzeżenia

Podczas gdy zwolennicy projektu określają go bardzo sugestywnie jako środek skutecznej ochrony ofiar przed działaniami przestępczymi, projekt ma ostatecznie niewiele wspólnego z ochroną. W rzeczywistości, jeżeli wierzyć twórcom projektu, ustawa zaczyna działać dopiero po dokonaniu czynu już uznawanego za nielegalny. Po bliższej analizie okazuje się, że projekt nie tylko umożliwia ostrzejsze karanie za określone przestępstwa, lecz także stanowi istotne, fundamentalne odejście od amerykańskich idei wolności słowa, danej przez Boga niezbywalnej równości i przejście w kierunku europejskich idei słowa dozwolonego przez państwo, moralności kontrolowanej przez państwo, równości dawanej przez to państwo. Pod adresem projektu można wprawdzie zgłosić wiele uwag szczegółowych, ale kilka z nich jest najbardziej znaczących:

A. Nierówna ochrona praw wynikających z 14. Poprawki

1. 14. Poprawka do Konstytucji wymaga, ażeby wszyscy obywatele byli objęci równą ochroną wobec prawa. HR1913 w rzeczywistości tworzy dwie klasy ofiar, tzn. tych, którzy są członkami klasy preferowanej i chronionej i tych, którzy nimi nie są. Włączenie do klasy preferowanej jest w poważnym stopniu uzależnione nie od niezmiennej, obiektywnej charakterystyki, ale od indywidualnego wyboru płciowego zachowania się, od subiektywnej płci i od subiektywnej tożsamości płciowej członka tej grupy.

2. Praktycznym efektem kija i marchewki w postaci funduszy federalnych, federalnego wsparcia i nadzoru jest promocja klasy preferowanej, natomiast zaniedbanie tych, którzy do niej nie należą. W szczególności, wykonanie prawa lokalnego i stanowego będzie miało zachętę do sporządzania oskarżeń w sprawach dotyczących preferowanych grup ofiar, w postaci dostępności funduszy federalnych, z równoczesnym wykluczaniem i zaniedbywaniem mniej cenionych ofiar. W dodatku, dzięki dostępności funduszy federalnych, kiedy wymagany związek "nienawiści" może być domniemywany, projekt wzbudza silną motywację do dostosowywania konkretnych przypadków do szablonu "przestępstwa z nienawiści". Taki niezwykle silnie motywowany wzrost liczby doniesień o przypadkach "przestępstw z nienawiści" może sztucznie podwyższać liczbę i stwarzać wrażenie nasilania się przypadków "przestępstw z nienawiści". Naturalnym i bardzo politycznym rezultatem takiego pozornego wzrostu "przestępstw z nienawiści" będzie bez wątpienia wzrost politycznego wpływu klasy preferowanej, i jak po dniu nastaje noc, odpowiedni wzrost i ekspansja coraz bardziej niezbywalnego ustawowego regulowania "przestępczości z nienawiści" i "mowy nienawiści" dla uniknięcia coraz bardziej rzeczywistego kryzysu.

B. Zamiast nakładać kary na sam świadomy zamiar popełnienia przestępstwa, projekt penalizuje myśl potencjalnie religijną lub myśl polityczną.

1. Paradoksalnie w projekcie tym sama nienawiść nie jest bynajmniej elementem "przestępstwa z nienawiści". Przeciwnie, definicja "przestępstwa z nienawiści" zapożyczona została z Aktu Kontroli Przestępstw Przemocy i Wzmocnienia Wykonania Prawa (Violent Crime Control and Law Enforcement Act) z 1994 r. - wymagającego jedynie, aby oskarżony obierał sobie ofiarę z powodu jej przynależności lub domniemanej przynależności do jednej z proponowanych grup podlegających ochronie. Projektodawcy argumentują, że przestępca ma być karany za jego zamiar terroryzowania całej grupy ludzi (np. wszystkich homoseksualistów), ale ostatecznie taki zamiar terroryzowania nie jest dla orzeczenia przestępstwa wymagany. W rzeczywistości, wbrew zakresowi pojęcia "przestępstwa z nienawiści", projekt nie wymaga nawet okazania wrogich uczuć wobec ofiary lub grupy. Zgodnie z istniejącym prawem przestępca jest karany jeśli wykazuje wymagany zamiar dokonania czynu. Dodatkowe kary pieniężne i kary więzienia, ustanawiane przez HR 1913 są nakładane nie ze względu na to, że oskarżony miał zamiar popełnić przestępstwo, ale z tego powodu, czy upatrując swoją ofiarę, brał on pod uwagę przynależność ofiary do grupy preferowanej przez projekt. Innymi słowy, ponieważ kary dla tych, którzy popełniają takie czyny, już istnieją, HR 1913 służy jedynie do karania jednostek za ich wierzenia, opinie bądź przekonania żywione w momencie dokonania przestępstwa.

C. Szersze, niż głoszone bezpośrednie stosowanie

Projekt ten będzie z pewnością konstruowany w świetle istniejącego prawa federalnego, a zwłaszcza z Kodeksem U.S.A. Tytuł 18, Rozdział 2, który mówi, że: "ktokolwiek popełnia przestępstwo przeciwko Stanom Zjednoczonym lub pomaga, namawia, doradza, nakazuje, nakłania lub dostarcza upoważnienia, podlega karze jako sprawca". Pojawia się tu obawa łatwości wykazania bezpośredniego związku między przemową pastora lub komentatora radiowego i czynami obłąkanego parafianina czy słuchacza. Projektodawcy przekonują, na mocy własnego języka, że oczywiście dotyczy to tylko czynów przemocy. Argument ten jest jednak naiwny i mylący przez to, że zakłada, że odpowiedzialność karna byłaby dostępna jedynie w stosunku do osób fizycznie dokonujących akt przemocy, ignorując całkowicie prawdopodobieństwo, iż sądy, zwłaszcza kierujące się pobudkami ideologicznymi, aktywistyczne, będą obciążały odpowiedzialnością za przestępstwo na osoby podejrzane o współudział w czynie gwałtu, bez względu, czy brały fizyczny w nim udział czy też nie.

D. Zagarnięcie władzy federalnej

Projekt, o ile wejdzie w życie, w praktyce umożliwi federalizację prawie każdego przestępstwa seksualnego popełnionego w Stanach Zjednoczonych. Taka federalizacja pojawi się nawet przy braku jakiegokolwiek świadectwa zaniechania stosowania obowiązującego prawa przez władze stanowe czy municypalne. Na mocy projektu przynależność do jednej z grup chronionych nie miałoby być pobudką do czynu zabronionego a jedynie czynnikiem z wyborze ofiary przez domniemanego sprawcę. Rabusie {mudders - krokodyle błotne] niezmiennie wybierają na swe ofiary małe staruszki, ponieważ są one właśnie małymi staruszkami, niezdolnymi, by się przed nimi obronić. Na podstawie projektu wzięcie pod uwagę płci ofiary skutecznie stwarza możliwość objęcia oskarżeniem o przestępstwo federalne. Biorąc pod uwagę skrajną obszerność projektu i wbudowane weń motywacje wystarczające do oskarżenia, prawdopodobnym rezultatem projektu jest praktyczna federalizacja wielkich połaci prawa karnego stanowego i lokalnego.

E. Tendencja do nacjonalizacji prawa stanowego i lokalnego oraz internacjonalizacja prawa federalnego; i odpowiednio - wzrost aktywności antysemickiej i antychrześcijańskiej.

1. Niedawny raport wydany przez Departament Bezpieczeństwa Narodowego (Department of Homeland Security - DHS) poważnie zwiększa liczbę osób, które mogą być zakwalifikowani jako terroryści i którzy niemal z definicji mogą być uznani za członków grup nienawiści. Na mocy HR 1913 wypowiedź oskarżonego i zaledwie jego przynależność do takiej grupy może być wykorzystana jako dowód motywu opartego na uprzedzeniach tak długo, jak długo oskarżyciel jest w stanie wykazać, że wypowiedź lub skojarzenie było "specyficznie związane" z czynem karalnym.

2. Istota i metody podobne do proponowanych przez DHS znalazły swe odbicie w Southern Poverty Law Center. Grupa ta dostarcza wpływowe listy domniemanych grup nienawiści, oparte na danych pochodzących z stanowych i federalnych rejestrów skazanych. Doniesienia te zaczęły łączyć w długą listę grup odwołujących się do nienawiści takich jak grupy neonazistowskie, Ku-Klux-Klan, inne organizacje oparte na czymś nieco więcej, niż opozycji do homoseksualizmu. Efektem umieszczania na jednej liście organizacji prorodzinnej obok kilku neonazistowskich grup jest wygenerowanie winy przez sztuczne wyprodukowane skojarzenie z tymi ostatnimi.

3. Dodatkowo nominacja Harolda Koha jako doradcy prawnego Departamentu Stanu i wzrost przychylności dla jego poglądu, że do interpretacji amerykańskich ustaw powinno być stosowane prawo międzynarodowe, nawet wśród takich postaci jak sędzia Ruth Bader Ginsburg stwarza niebezpieczeństwo i prawdopodobieństwo, że sądowniczy aktywizm dodatkowo zwiększy potęgę, zasięg i tyrański charakter projektu HR 1913, poprzez doprowadzenie do ustawienia jego wykonania w jednej linii z jego odpowiednikami w Kanadzie, Holandii, itp.

4. Projektodawcy HR 1913 przekonują lub zakładają, iż prawo to zapewni większa ochronę dla wyznawców wszystkich wyznań, przypuszczalnie włącznie z judaizmem i chrześcijaństwem. Stosowanie ustaw przeciwko "przestępstwom z nienawiści" w krajach, w których są oni w większości (oraz w krajach, do których Harold Koh prawdopodobnie szukał wskazań interpretacyjnych), wytwarza dokładnie odwrotny skutek. Stosowanie tego rodzaju ustaw w Holandii wywołało tam zwiększony wpływ szariatu - rygorystycznego islamskiego prawa religijnego - jest wytrwale i konsekwentnie antysemickie. Najbardziej konkretnym przykładem jest ostry kontrast w stosowaniu ustaw przeciwko "przestępstwom z nienawiści" w Holandii między tymi, którzy krytykują szariat a tymi, którzy wzywają do przemocy wobec Izraela i narodu żydowskiego. na przykład Geert Wilders, który nakręcił 17-minutowy film krytyczny na temat szariatu został żywo oskarżony na podstawie holenderskiego ustawodawstwa - podczas gdy oczywisty i gwałtowny antysemityzm innych, na przykład holenderskiego parlamentarzysty Harry van Bommel'a, który wzywał do intifady przeciwko Izraelowi na początku tego roku a także Doekle Terpstra, który sfinansował marsz na rzecz "Kampanii Drzewo Oliwne" (Olive Tree Campaign) w Amsterdamie, podczas którego uczestnicy wykrzykiwali: "Hamas, Hamas, Żydzi do gazu!" są ewidentnie odporne na oskarżenie z tytułu przestępstwa z nienawiści.

5. Tak samo jest to dość prawdopodobne w odniesieniu do ONZ-owskich środków prawnych przeciwko zniesławieniu, które mogą być widziane dość realistycznie jedynie dla zakazywania krytycyzmu wobec szariatu, zezwalając równocześnie na nieograniczony antysemityzm.

6. Chrześcijanie, którzy głośno przeciwstawiają się homoseksualizmowi o państwowemu jego popieraniu w Holandii, Kanadzie i Brazylii rutynowo są podobnie traktowani, oskarżani i prześladowani, odkrywają, że są na szarym końcu ustawowej ochrony przed przestępstwami z nienawiści, podczas gdy antychrześcijańska aktywność innych grup jest ignorowana.

7. Historycznie wzrost wpływu szariatu i/lub narastanie problemów ekonomicznych zbiega się z odpowiadającym im przypływem antysemityzmu. Podobnie wzrost narodowej i międzynarodowej akceptacji i preferencyjne traktowanie ruchu homoseksualistów zbiega sie w czasie zw wzrostem aktywności antychrześcijańskiej (takie jak zagrożenia przemocą wobec zwolenników akcji Proposition 8 w Kalifornii i niedawny atak aktywisty homoseksualnego Pereza Hiltona wobec rywala w konkursie Miss USA). Stany zjednoczone znalazłyby się pod przywództwem Harolda Koha, Janet Napolitano i im podobnych po to, ażeby naśladować trendy i precedensy ustanowione we wspólnocie międzynarodowej, natomiast ostateczne wprowadzenie w życie HR 1913 i nieuniknionych ustaw potomnych, prawdopodobnie podważy prawa obywateli chrześcijańskich i żydowskich.

F. Krok w kierunku mowy [niezgodnej z prawem] jako przestępstwa federalnym

1. Można ze znaczną dozą prawdopodobieństw stwierdzić, że wszystko to, co powyżej, może prowadzić do szybkiego namnażania się ustawodawstwa związanego ze "przestępstwem z nienawiści", wymagającego wciąż większej kontroli myśli, wyrażeń i skojarzeń. Jest to wzór do naśladowania dla wspólnoty międzynarodowej. HR 1913 byłby ... myślenie na temat ludzkiej seksualności jako potencjalnej działalności przestępczej. Logicznym następnym krokiem będzie uznanie "szkodliwego wpływu mowy nienawiści" na chronione prawem grupy, oraz rozpoczęcie ewidencji i klasyfikacji, jakiego rodzaju wyrażenia członkowie grup chronionych uznają za obraźliwe dla siebie. Projektodawcy HR 1913 argumentowali, że to niedorzeczność, wszelako 23 kwietnia 2009 na posiedzeniu komisji sądowniczej w sprawie HR 1913, członek Kongresu Sheila Jackson-Lee (D-TX) stwierdziła niedwuznacznie, iż "musimy chronić ofiary przed nienawistnymi słowami, nienawistnymi gestami, a nawet przed aktami przemocy". (podkr. wł.)

IV. Kroki przeciwdziałania

1. Zachęcanie wyborców do udziału w bezpośrednim, ciągłym, lub trwałym kontakcie ze swoimi senatorami lub kongresmanami i z innych dystryktów i stanów.
2. Wspieranie, promocja i żądanie zablokowania, jeśli projekt trafi pod obrady Senatu.
3. Zapisywanie i rozliczanie każdego członka Kongresu wspierającego projekt w nadchodzących wyborach.
4. Czynne przeciwstawianie się zatwierdzeniu przez Harolda Koha
5. Utrzymywanie w żywej pamięci odpowiedzialności Janet Napolitano za oszczerczy raport wydany przez DHS (Department of Homeland Security.


__________________________

Shawn D. Akers jest analitykiem polityki przy Radzie Wolności, profesorem adiunktem prawa, a także dyrektorem Academic Support przy Liberty University School of Law.


Powyższa, niezwykle cenna analiza projektu HR 1913 pod jednym względem wymaga uzupełniającego komentarza. Tekst S. D. Akersa bowiem sprawia wrażenie, jak gdyby judaizm był zagrożony przez ustawodawstwo "hate crime" na równi z chrześcijaństwem. Tymczasem energiczne zaangażowanie się środowisk żydowskich w jego przygotowanie i uchwalenie, a także okazywana przez nie satysfakcja z wyników głosowania w Kongresie USA zdaje się temu przeczyć. Oto bowiem czytamy w jednym z doniesień internetowych Żydowskiej Agencji Telegraficznej (JTA):

Izba uchwala ustawę przeciwko zbrodni nienawiści, 249-175

Grupy żydowskie witają z zadowoleniem przyjęcie przez Izbę ustawy przeciwko zbrodni nienawiści.

Izba uchwaliła w środę (29.04.2009), stosunkiem głosów 249 "za", 175 "przeciw" Akt Wzmocnienia Prawa Miejscowego dla Zapobiegania Zbrodni Nienawiści (Local Law Enforcement Hate Crimes Prevention Act). Ustawa ta umożliwi większe federalne zaangażowanie w ściganiu zbrodni nienawiści i rozszerzy federalną definicję takich przestępstw, włączając doń przestępstwa ze względu na płeć, orientację seksualną, tożsamość płciową i niesprawność.

Żydowska organizacja Liga Przeciwko Zniesławieniu (Antidefamation League - ADL), Żydowska Rada do Spraw Publicznych (Jewish Council for Public Affairs - JCPA) i Centrum Akcji Religijnej Judaizmu Reformowanego (Religious Action Center of Reform Judaism - RACRJ) wychwalają wyniki głosowania. Abraham Foxman, dyrektor amerykańskiej ADL oraz Glen Lewy, jej przewodniczący stwierdzili w oficjalnym oświadczeniu ADL, że jest to "zasadniczy i niezbędny krok naprzód w amerykańskich wysiłkach dla zwalczania zbrodni nienawiści".

"Zbrodni nienawiści niszczy fundament naszego społeczeństwa i rozbija wspólnoty, stwierdzili oni. "Jest sprawą zasadniczą, ażeby uruchomione zostały mechanizmy wykonywania prawa w celu skutecznej odpowiedzi w przypadkach zaistnienia takich przestępstw i aby władze federalne otrzymały w razie potrzeby odpowiednie wsparcie".

Zwolennicy tej ustawy przez dziesięć lat wywierali naciski w kierunku jej uchwalenia. Większości w obu izbach Kongresu USA zaaprobowały wstępnie jej projekt już w latach poprzednich, lecz został on następnie odrzucony w komisjach kongresowych, kiedy został on dołączony do większych projektów ustaw - pod groźbą potencjalnego weta poprzedniego prezydenta George'a W. Busha.

Jednakże dzięki wsparciu prezydenta Obamy dla tej ustawy, szanse na jej ostateczne przyjęcie wydają się być większe.