Min. MCzS Siergieja Szojgu strażacy od zadań specjalnych

Do głównych zadań Państwowej Straży Pożarnej Federacji Rosyjskiej, należą:
- organizacja projektowania i wdrażania działań rządu mających na celu zapobieganie pożarom, poprawa skuteczności ochrony przeciwpożarowej miejsc osiedlenia, przedsiębiorstw, organizacji i instytucji;
- organizacja i realizacji kontroli Państwowej Straży Pożarnej;
- gaszenie pożarów i przeprowadzanie związanych z nim pierwszorzęnych działań awaryjno-ratowniczych na terenach zamiszkałych i obiektach;
- szkolenia zawodowe kadr do wykonywania przeciwpożarowych prac awaryjno-ratowniczych.

Jednak strażacy Ministerstwa Ds. Zdarzeń Nadzwyczajnych kierowanego przez min. Siergieja Szojgu, a przynajmniej ludzie w strażackich roboczych uniformach, zatrudnieni przy likwidacji skutków podczas tzw. katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku

wykonywali daleko szerszy zakres prac, aniżeli zadania statutowe. I tak, nie tylko brali udział w tłumieniu ognia powstałego w momencie upadku samolotu, ale także układali z płyt betonowych drogi dojazdowe,

wykonywali ręcznie i przy pomocy koparek i spychaczy najróżniejsze prace polowe, ładowali szczątki wraku na ciężarówki

przesuwali ręcznie i przy pomocą ciężkiego sprzętu budowlanego wielkie elementy skrzydeł i kadłuba

a także dźwigali trumny.

Krótko mówiąc pracowali ciężko i ofiarnie, nierzadko z narażeniem własnego życia i zdrowia.

Ale mało kto wie, że najważniejszym, priorytetowym zadaniem ludzi min. Szojgu ubranych w strażackie uniformy robocze były staranne, niezwykle precyzyjne operacje metaloplastyczne, dokonywane na resztkach wraku, pod fachowym nadzorem swoich przełożonych lub samodzielnie.

Przy pomocy łomów, nożyc do cięcia elementów metalowych, linek i kabli, wreszcie spalinowych pił tarczowych, doprowadzali oni mozolnie resztki wraku do stanu, w którym będą się one wreszcie w pełni kwalifikowały do transportu na miejsce tymczasowego składowania (przed oddaniem do przetopu).

W tym przypadku widzimy, że obiektem szczególnego zainteresowania operatora piły tarczowej i jego przełożonego jest odchylona klapa osłony goleni podwozia. Z zupełnie niezrozumiałych dla nas laików powodów ten niewielki detal musiał zostać przycięty dokładnie według wskazanej linii ukośnej, i to zanim ten wielki kilka ton ważący element skrzydła zostanie załadowany na platformę i przewieziony na miejsce składowania.

Ale MCzS Rosji jest instytucją zbyt profesjonalną, ażeby coś w jej działaniu było przypadkowego, czy bezcelowego. Możemy się więc jedynie domyślać, że jakaś rysa, wgłębienie, czy pęknięcie na tej klapie nie było taką rysą, wgłębieniem, czy pęknięciem, jakiego wymagałaby wersja o winie niedouczonych polskich pilotów i o pijanym generale w kokpicie, nakłaniającym pilotów do zbiorowego samobójstwa.
 

"O tu, popatrz, widzisz? Tutaj jeszcze trochę tego zostało. Jeszcze ciut, ciut w górę, w kierunku krawędzi" - zdaje się mówić swemu podwładnemu , wskazując palcem, kierownik tej trudnej i odpowiedzialnej operacji... wrakoplastycznej.

Niestety, nie mamy dokumentacji fotograficznej z analogicznych działań nocnych. Skądinąd wiadomo, że prace nad likwidowanie skutków katastrofy trwały nieprzerwanie przez 24 godziny na dobę, posuwając sie powoli, ale systematycznie do przodu.

Skąd to wiemy? Możemy się o tym przekonać, patrząc tylko na jeden tylko element - chodzi o część ogonowa samolotu z resztkami płatów poziomych i zdewastowanym sterem kierunku pionowycm. Jeszcze 10 kwietnia w południe na filmie montażysty TVP pana Wiśniewskiego ta część wyglądała tak:

Widzimy wyrażnie zachowane resztki pomalowanej na biało krawędzi natarcia, jak gdyby spłaszczoną i wgiętą, jak po jakimś otarciu lub uderzeniu w jakąś przeszkodę niewiadomego pochodzenia, jednak biało-czerwona szachownica, umieszczonej na granicy pasów białego i czerwonego, zachowała się niemal nietknięta.

Spójrzmy teraz, jak ten sam szczątek wraku przedstawia się według MAK w świetle dnia 12 kwietnia 2010 r. (str. 88 Raportu MAK w wersji rosyjskiej).

Widzimy, że obecnie w miejscu, gdzie była jeszcze kilkadziesiąt godzin temu biała krawędź części ogonowej w polskich barwach narodowych, jest teraz głębokie wcięcie. Zachodzi ono aż na część tylną, tę pomalowaną na czerwono. A nawet - obejmuje swym zasięgiem nietknięte dotąd katastrofą górne białe pole szachownicy. Nie ulega wątpliwości, że  ludzie min Szojgu tutaj też nie próżnowali.

I tak oto dzięki pracy rosyjskich specjalnych służb pożarniczych fotografia tej resztki szczątka może zostać wreszcie zamieszczona w Raporcie MAK str. 88, jako niezbity dowód, jakoby wrak polskiego wyglądał, jak każdy może sam na własne oczy, czytając Raport MAK-u, zobaczyć.

W swoim czasie minister MSWiA Jerzy Miller, jako przewodniczący rządowej komisji ds. wyjaśnienia przyczyn tzw. katastrofy w Smoleńsku wsławił się stwierdzeniem, że nic nie wie o tym aspekcie działalności rosyjskich służb wokół wraku Tupolewa. Zdaje się nie dowiedział się o tym fakcie do tej pory, bowiem gdyby się dowiedział, coś z tej jego wiedzy przeniknęłoby do treści Raportu Millera. Niestety, Raport Millera milczy, o ile nam wiadomo, jak zaklęty na ten tak ważny temat, nie wspomniawszy ani słowem o tej ciężkiej, odpowiedzialnej i co tu dużo mówić, niewdzięcznej pracy strażaków swego kolegi po funkcji, min. Siergieja Szojgu.

Ale taka to już zdaje się cecha "wrodzona" znacznej liczby członków ekip  rządowych Donalda Tuska: najlepiej "nic nie widzieć, nic nie słyszeć, nic nie wiedzieć", a rządzić. I wyjaśniać, i to z powodzeniem, przyczyny katastrofy w Smoleńsku. Oczywiście - tłumacząc ją tzw. czynnikiem ludzkim.

__________________________
Dodane: 20.03.2012
Dot. sposobu malowania szachownicy na części ogonowej Tu-154M 101. (patrz komentarz P. Cypriana Polaka.)