sobota, 22 marca 2014

Dyplomacja pokojowa wczoraj lecz jakby dziś



Pakt Przeciwwojenny Brianda-Kellogga z 27 sierpnia 1928 r.



Traktat Przeciwwojenny
podpisany w Paryżu dnia 27-go sierpnia 1928 r.
(Ratyfikowany zgodnie z ustawą z dnia 13-go lutego 1929 r. Dz. U. R. P. Nr. 11, poz. 88).


W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy;

Dnia dwudziestego siódmego sierpnia tysiąc dziewięćset dwudziestego ósmego roku podpisany został w Paryżu pomiędzy Niemcami, Stanami Zjednoczonemi Ameryki, Belgją, Francją, Wielką Brytanją z Irlandją Północną i z częściami Imperjum Brytyjskiego, które nie są samodzielnymi członkami Ligi narodów, Dominjum Kanady, Federacją Australijską, Dominjum Nowej Zelandji, Unją Południowo-Afrykańską, Wolnem Państwem Irlandji, Indjami, Włochami, Japonją, Polską i Czechosłowacją, Traktat o wyrzeczeniu się wojny, który brzmi jak następuje:

Traktat Przeciwwojenny, podpisany w Paryżu, dnia 27 sierpnia 1928 r.

PREZYDENT RZESZY NIEMIECKIEJ, PREZYDENT STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI, JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL BELGÓW, PREZYDENT REPUBLIKI FRANCUSKIEJ, JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL WIELKIEJ BRYTANJI, IRLANDJI I TERYTORJÓW POZA MORZAMI, CESARZ INDYJ, JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL WŁOCH, JEGO CESARSKA MOŚĆ CESARZ JAPONJI, PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, PREZYDENT REPUBLIKI CZESKOSŁOWACKIEJ,

Mając głębokie poczucie ciążącego na nich uroczystego obowiązku rozwijania dobrobytu ludzkości;

Przekonani, że nadeszła chwila przystąpienia do szczerego wyrzeczenia się wojny jako narzędzia polityki narodowej, dla utrwalenia stosunków pokojowych i przyjaznych istniejących obecnie między ich ludami;

Przekonani, że do wszelkich zmian w ich wzajemnych stosunkach powinno się dążyć wyłącznie zapomocą środków pokojowych i urzeczywistniać je w porządku i pokoju, oraz że każde Mocarstwo podpisujące, któreby odtąd starało się rozwijać swoje interesy narodowe uciekając się do wojny będzie musiało być pozbawione korzyści traktatu niniejszego;

Mając nadzieję, że, zachęcone ich przykładem, wszystkie inne narody świata przyłączą się do tych wysiłków ogólnoludzkich i przez przystąpienie do Traktatu niniejszego, skoro tylko uzyska on moc obowiązującą, udostępnią swoim ludom korzystanie z jego dobroczynnych

postanowień, łącząc w ten sposób narody cywilizowane świata we wspólnem wyrzeczeniu się wojny jako narzędzia ich polityki narodowej;

Postanowili zawrzeć Traktat i w tym celu wyznaczyli jako swoich pełnomocników, a mianowicie:


Prezydent Rzeszy Niemieckiej:
p. Dr. Gustawa STRESEMANNA, Ministra Spraw Zagranicznych;

Prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki:
Szanownego Franka B. KELLOGGA, Sekretarza Stanu;

Jego Królewska Mość Król Belgów:
p. Pawła HYMANSA, Ministra Spraw Zagranicznych, Ministra Stanu;

Prezydent Republiki Francuskiej:
p. ARYSTYDESA BRIANDA, Ministra Spraw Zagranicznych;

Jego Królewska Mość Król Wielkiej Brytanji, Irlandji i terytorjów Brytyjskich poza morzami, Cesarz Indyj:

Za Wielką Brytanję, Irlandję Północną i wszystkie części Imperjum Brytyjskiego, które nie są oddzielnie członkami Ligi Narodów:
Wielce Szanownego Lorda CUSHENDUN, Kanclerza Księstwa Lancaster, Sekretarza Stanu dla spraw zagranicznych a. i.;

Za Dominjum Kanady:
Wielce Szanownego Williama LYON MACKENSIE KINGA, Pierwszego Ministra i Ministra Spraw Zagranicznych;

Za Federację Australijską:
Szanownego Alexandra John McLACHLANA, Członka Rady Wykonawczej Federalnej;

Za Dominjum Nowej Zelandji:
Szanownego Sir Christophor James PARRA, Wysokiego Komisarza Nowej Zelandji w Wielkiej Brytanji;

Za Unję Południową Afrykańską:
Szanownego Jacobus Stephanus SMITA, Wysokiego

Komisarza Związku Afryki Południowej i Wielkiej Brytanji;

Za Wolne Państwo Irlandzkie:
p. William Thomas COSGRAVE, Prezesa Rady Wykonawczej;

Za Indje:
Wielce Szanownego Lorda CUSHENDUN, Kanclerza Księstwa Lancaster, Sekretarza Stanu dla Spraw Zagranicznych a. i.;

Jego Królewska Mość Król Włoch:
Hrabiego Gaetano MANZONI, Swego Ambasadora Nadzwyczajnego w Paryżu;

Jego Cesarska Mość Cesarz Japonji:
Hrabiego UCHIDA, Radcę Tajnego;

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej:
p. A. ZALESKIEGO, Ministra Spraw Zagranicznych;

Prezydent Republiki Czeskosłowackiej:
p. Doktora Edwarda BENESZA, Ministra Spraw Zagranicznych;

którzy, po zakomunikowaniu sobie swych pełnomocnictw uznanych za dobre i należyte co do formy, zgodzili się na artykuły następujące:

Artykuł I.

Wysokie Strony Umawiające się oświadczają uroczyście imieniem Swoich ludów, że potępiają uciekanie się do wojny celem załatwiania sporów międzynarodowych i wyrzekają się jej jako narzędzia polityki narodowej w ich wzajemnych stosunkach.

Artykuł II.

Wysokie Strony Umawiające się uznają, że załatwianie i rozstrzyganie wszystkich sporów i konfliktów bez względu na ich naturę lub pochodzenie, które mogłyby powstać między niemi, winno być osiągane zawsze tylko zapomocą środków pokojowych.

Artykuł III.

Traktat niniejszy będzie ratyfikowany przez Wysokie Strony Umawiające się wymienione we wstępie, zgodnie z wymaganiami ich konstytucji, i wejdzie w życie pomiędzy niemi skoro tylko wszystkie dokumenty ratyfikacyjne złożone zostaną w Waszyngtonie.

Traktat niniejszy, gdy wejdzie w życie jak to przewiduje paragraf poprzedni, pozostanie otwarty tak długo, jak długo tego będzie potrzeba do przystąpienia doń wszystkich Mocarstw Świata.

Każdy dokument stwierdzający przystąpienie poszczególnego Mocarstwa będzie złożony w Waszyngtonie i Traktat, natychmiast po złożeniu takiego dokumentu, wejdzie w życie pomiędzy Mocarstwem, które w ten sposób zgłosiło swoje przystąpienie i innemi Mocarstwami Umawiającemi się.

Obowiązkiem Rządu Stanów Zjednoczonych będzie dostarczenie każdemu Rządowi wymienionemu we wstępie i każdemu Rządowi, który przystąpi później do niniejszego Traktatu, uwierzytelnionego odpisu niniejszego Traktatu, i każdego z dokumentów ratyfikacyjnych lub aktów przystąpienia. Będzie również obowiązkiem Rządu Stanów Zjednoczonych telegraficzne notyfikowanie wymienionym Rządom każdego dokumentu ratyfikacyjnego i aktu przystąpienia natychmiast po ich złożeniu.

NA DOWÓD CZEGO odnośni pełnomocnicy podpisali Traktat niniejszy sporządzony w języku francuskim i w języku angielskim, które to oba teksty mają jednakową moc obowiązującą, i wycisnęli na nim swoje pieczęcie.

Sporządzono w Paryżu dnia dwudziestego siódmego sierpnia tysiąc dziewięćset dwudziestego ósmego roku.

(L. S.) Gustaw Stresemann

(L. S.) Frank B. Kellogg

(L. S.) Paul Hymans

(L. S.) Ari Briand

(L. S.) Cushendun

(L. S.) W. L. Mackenzie King

(L. S.) A. J. McLachlan

(L. S.) C. J. Parr

(L. S.) J. S. Smit

(L. S.) Liam T. MacCosgair

(L. S.) Cushendun

(L. S.) G. Manzoni

(L. S.) Uchida

(L. S.) August Zaleski

(L. S.) Dr. Eduard Beneš



Zaznajomiwszy się z powyższym Traktatem uznaliśmy go i uznajemy za słuszny zarówno w całości jak i każde z zawartych w nim postanowień; oświadczamy, że jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

Warszawa, dn. 1 marca 1929 r.

(—) I. Mościcki

Przez Prezydenta Rzeczypospolitej

Prezes Rady Ministrów:

(—) K. Bartel

Minister Spraw Zagranicznych:

(—) August Zaleski



Polsko-sowiecki Pakt Nieagresji z 25 lipca 1932
(5 maja 1934 przedłużono ważność do 31 grudnia 1945).


PAKT NIEAGRESJI
między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Rad, podpisany w Moskwie

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dwudziestego piątego lipca tysiąc dziewięćset trzydziestego drugiego roku podpisany został w Moskwie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Związku Socjalistycznych Republik Rad Pakt Nieagresji wraz z Protokółem Podpisania Nr. 1 i Protokółem Podpisania Nr 2., o następującem brzmieniu dosłownem:


PAKT NIEAGRESJI
między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Rad.

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z jednej strony
(i)

CENTRALNY KOMITET WYKONAWCZY ZWIĄZKU SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK RAD
z drugiej,

Ożywieni pragnieniem utrwalenia istniejącego pokoju i przekonani o tem, że utrzymanie pokoju między niemi jest wybitnym czynnikiem w dziele utrzymania pokoju powszechnego;
Uznając, że Traktat Pokoju z 18 marca 1921 roku stanowi, jak dotychczas, podstawę ich wzajemnych stosunków i zobowiązań;
Przekonani, że pokojowe załatwienie sporów międzynarodowych i usuwanie wszystkiego, co mogłoby się sprzeciwić normalnemu stanowi stosunków między Państwami, jest najpewniejszym środkiem do osiągnięcia zamierzonego celu;
Oświadczając, że żadne z zaciągniętych do chwili obecnej przez Każdą ze stron zobowiązań nie stoi na przeszkodzie pokojowemu rozwojowi ich wzajemnych stosunków i nie jest sprzeczne z niniejszym Traktatem;

Postanowili zawrzeć niniejszy Traktat celem rozwinięcia i uzupełnienia Traktatu, podpisanego w Paryżu 27-go sierpnia 1928 roku, a wprowadzonego w życie Protokołem, podpisanym w Moskwie 9-go lutego 1929 roku, i wyznaczyli w tym celu swych Pełnomocników, a mianowicie:

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej:
Stanisława PATKA, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Rzeczypospolitej Polskiej w Moskwie,

Centralny Komitet Wykonawczy Związku Socjalistycznych Republik Rad:
Mikołaja KRESTINSKIEGO, członka Centralnego Komitetu Wykonawczego Związku Socjalistycznych Republik Rad, Zastępcę Komisarza Ludowego Spraw Zagranicznych,

Którzy po wymianie swych pełnomocnictw uznanych za dobre i w należytej formie wystawione, zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł 1.

Obie umawiające się strony stwierdzając, że wyrzekły się wojny jako narzędzia polityki narodowej w ich wzajemnych stosunkach, zobowiązują się wzajemnie od powstrzymywania się od wszelkich działań agresywnych lub od napaści jedna na drugą, zarówno samodzielnie, jak łącznie z innemi mocarstwami.
Za działanie sprzeczne z zobowiązaniami niniejszego artykułu uznany będzie wszelki akt gwałtu, naruszający całość i nietykalność terytorium lub niepodległość polityczną drugiej Umawiającej się strony, nawet gdyby te działania były dokonane bez wypowiedzenia wojny i z uniknięciem wszelkich jej możliwych przejawów.

Artykuł 2.

W razie, gdyby jedna z Umawiających się stron została napadnięta przez państwo trzecie, lub przez grupę państw trzecich, druga Umawiająca się strona obowiązuje się nie udzielać ani bezpośrednio, ani pośrednio, pomocy i poparcia państwu napadającemu przez cały czas trwania zatargu.

Jeżeli jedna z Umawiających się Stron podejmie napaść na państwo trzecie, to druga strona będzie miała prawo wymówić niniejszy traktat bez uprzedzenia.

Artykuł 3.

Każda z Umawiających się Stron obowiązuje się nie brać udziału w żadnych porozumieniach z punktu widzenia agresji jawnie dla drugiej strony wrogich.

Artykuł 4.

Zobowiązania, wymienione w artykułach pierwszym i drugim niniejszego Traktatu, nie mogą w żadnym razie ograniczać lub zmieniać praw międzynarodowych i zobowiązań wypływających dla każdej z Umawiających się Stron z umów, które ona zawarła przed wejściem w życie niniejszego Traktatu, o ile te umowy te umowy nie zawierają w sobie elementu napaści.

Artykuł 5.

Obie Umawiające się Strony, dążąc do załatwienia i rozstrzygnięcia zapomocą środków pokojowych wszelkich sporów i zatargów, bez względu na ich charakter i pochodzenie, które mogłyby między niemi wyniknąć, obowiązują się kwestie sporne, co do których nie udało się osiągnąć porozumienia w czasie właściwym na drodze dyplomatycznej, przekazywać do postępowania pojednawczego, zgodnie z postanowieniami Konwencji o stosowaniu postępowania koncyliacyjnego, która to konwencja stanowi część integralną niniejszego Traktatu i winna być podpisana oddzielnie i ratyfikowana możliwie najprędzej łącznie z Traktatem o nieagresji.

Artykuł 6.

Traktat niniejszy będzie ratyfikowany w możliwie bliskim terminie i dokumenty ratyfikacyjne będą wymienione w Warszawie w ciągu trzydziestu dni od dnia ratyfikowania go przez Polskę i Związek Socjalistycznych Republik Rad, poczem traktat wejdzie natychmiast w życie.

Artykuł 7.

Traktat zawiera się na trzy lata, przyczem, o ile jedna z Umawiających się Stron nie wymówi go na sześć miesięcy prze upływem terminu, to będzie się uważało, że okres mocy Traktatu został przedłużony automatycznie na dalszy okres dwuletni.

Artykuł 8.

Traktat niniejszy został sporządzony w języku polskim i rosyjskim i oba teksty będą uważane za autentyczne.

Na dowód czego wyżej wymienieni Pełnomocnicy podpisali niniejszy Traktat i opatrzyli go swemi pieczęciami.

Sporządzono w Moskwie w dwóch egzemplarzach, dnia 25 lipca 1932 r.

L.S. St. Patek L.S. N. Krestinski


PROTOKÓŁ PODPISANIA Nr 1.

Umawiające się Strony oświadczają, że artykuł 7 Traktatu z dnia 25 lipca 1932 roku nie może być rozumiany w taki sposób, że upływ terminu lub przedterminowe wymówienie zgodnie z art. 7 mogłoby pociągnąć za sobą ograniczenie lub uchylenie się od wykonania zobowiązań, wypływających z Traktatu Paryskiego z 1928 roku.
Sporządzono w Moskwie w dwóch egzemplarzach, dnia 25 lipca 1932 roku.

St. Patek N. Krestinski


PROTOKÓŁ PODPISANIA Nr. 2

Podpisując dniu dzisiejszym PAKT NIEAGRESJI, obie Strony, po wymianie poglądów z okazji złożenia przez stronę sowiecką projektu konwencji koncyliacyjnej, wyrażają przekonanie, że nie istnieje między Stornami zasadnicza różnica zdań.
Sporządzono w Moskwie, w dwóch egzemplarzach, dnia 25 lipca 1932 roku.
St. Patek N. Krestinski



Zaznajomiwszy się z powyższym Paktem Nieagresji i Protokółami Podpisania, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości jak i każde z postanowień w nich zawartych, oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie, dnia 25 listopada 1932 roku.

(-) I. Mościcki

Przez Prezydenta Rzeczypospolitej
Prezes Rady Ministrów:
(-) A. Prystor

Minister Spraw Zagranicznych
(-) J. Beck




Pakt Ribbentrop-Mołotow z 23 sierpnia 1939 roku




Nota rządu sowieckiego z 17 września 1939 roku
(nie przyjęta przez ambasadora Wacława Grzybowskiego)


Wojna polsko-niemiecka ujawniła wewnętrzne bankructwo państwa polskiego. W ciągu dziesięciu dni operacji wojennych Polska utraciła wszystkie swoje rejony przemysłowe i ośrodki kulturalne. Warszawa przestała istnieć jako stolica Polski. Rząd Polski rozpadł się i nie przejawia żadnych oznak życia. Oznacza to, iż państwo polskie i jego rząd faktycznie przestały istnieć. Wskutek tego traktaty zawarte między ZSRR a Polską utraciły swą moc. Pozostawiona sobie samej i pozbawiona kierownictwa, Polska stała się wygodnym polem działania dla wszelkich poczynań i prób zaskoczenia, mogących zagrozić ZSRR. Dlatego też rząd radziecki, który zachowywał dotąd neutralność, nie może pozostać dłużej neutralnym w obliczu tych faktów.

Rząd radziecki nie może również pozostać obojętnym w chwili, gdy bracia tej samej krwi, Ukraińcy i Białorusini, zamieszkujący na terenie Polski i pozostawieni swemu losowi, znajdują się bez żadnej obrony.

Biorąc pod uwagę tę sytuację, rząd radziecki wydał rozkazy naczelnemu dowództwu Armii Czerwonej, aby jej oddziały przekroczyły granicę i wzięły pod obronę życie i mienie ludności Zachodniej Ukrainy i Zachodniej Białorusi.

Rząd radziecki zamierza jednocześnie podjąć wszelkie wysiłki, aby uwolnić lud polski od nieszczęsnej wojny, w którą wpędzili go nierozsądni przywódcy, i dać mu możliwość egzystencji w warunkach pokojowych.

Podpisano: komisarz ludowy spraw zagranicznych Wiaczesław Mołotow.

Źródło:
Zmowa. IV rozbiór Polski. Wstęp i oprac. A. L. Szcześniak, Warszawa 1990, s. 135.


Traktat o granicach i przyjaźni III Rzesza-ZSRR 1939 (II pakt Ribbentrop - Mołotow)


Konferencje Gestapo-NKWD


Zbrodnia katyńska



dodajdo.com

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz